इंग्रजी निबंध “मदर टेरेसा” पूर्ण-लांबीचा निबंध, परिच्छेद, वर्ग Class,,,,,,, १०, १२ परीक्षेचे भाषण.

मदर टेरेसा एक अद्भुत स्त्री आणि आज जगावर एक महान प्रभाव होता. तिचा जन्म १ 10 १० मध्ये मॅसेडोनियामध्ये अ‍ॅग्नेस गोंक्शा बोजॅक्सियू या नावाने झाला. तिचा जन्म गंभीर धार्मिक कॅथोलिकांच्या कुटुंबात झाला होता. अ‍ॅग्नेस यांना वाटले की वयाच्या चौदाव्या वर्षीच देवासाठी काम करण्यासाठी तिला एक किलो-किलो मिळाला होता. ती सामील झाली. लॉरेटो ऑर्डर केली आणि बंगाल, भारत येथे जाऊन तिचा अभ्यास सुरू केला.

१ 37 .37 मध्ये, अ‍ॅग्नेसने नन होण्याचे अंतिम वचन घेतले आणि तेव्हापासून जगात त्याने बरेच चांगले काम केले. अ‍ॅग्नेस गोंखा बोजॅक्सियू यांचा जन्म 27 ऑगस्ट 1910 रोजी मॅकोडोनियाच्या स्कोप्जे येथे निकोला आणि दाराणा बोजॅक्सियू येथे झाला. नाटक आणि निकोला अल्बेनियन होते आणि दोघेही अगदी मनापासून धार्मिक रोमन कॅथलिक होते.

निकोला एक लोकप्रिय व्यापारी आणि इटालियन व्यापा .्याचा भागीदार होता. त्याच्याकडे अनेक घरे असून ते स्कोप्जे नगरपरिषदेचे सदस्य होते. Wheneverग्नेसचे वडील जेव्हा जेव्हा सहलीवरून परत येत असत तेव्हा तो नेहमीच मुलांना भेटी घेऊन येत असे. तसेच, त्याने आपल्या मुलींच्या शिक्षणाला प्रोत्साहन दिले, जे त्या काळात सामान्य असायचे. निकोला देखील भूमिगत संघटनेत सामील होता, ज्याने nesग्नेसच्या जन्माच्या वेळी मॅसेडोनियावर राज्य करणा who्या तुर्क तुर्क लोकांकडून अल्बेनियांना स्वातंत्र्य मिळवून देण्याचे काम केले. अ‍ॅग्नेस बराच भांडण करत मोठा झाला.

तिचा जन्म झाला तेव्हा तुर्की सरकारच्या विरोधात अल्बेनियन निषेध करण्यात आले. जेव्हा ती दोन वर्षांची होती, तेव्हा तिने पहिल्या बाल्कन युद्धाची साक्ष दिली. त्या युद्धामध्ये, तुर्क लोकांचा पराभव झाला, परंतु मॅसेडोनिया जिंकणा among्यांमध्ये विभागला गेला: बल्गेरिया, ग्रीस, सोम नूतनीकरण करणारा आणि सर्बिया.

वयाच्या अठराव्या वर्षी अ‍ॅग्नेस नन्सच्या लॉरेटो क्रमात सामील झाले. सप्टेंबर १ 28 २. मध्ये, तिने आपल्या कुटुंबासह आणि तिला डब्लिन आयर्लंडमधील लॉरेटो beबे येथे देवाची सेवा करण्यास सर्वकाही सोडले. तिथे तिला इंग्रजी कसे बोलायचे ते शिकले. नोव्हेंबरमध्ये ती एका भारतीय शाळेत इंग्रजी शिकवण्यासाठी भारतात गेली.

१ 29 In In मध्ये, अ‍ॅग्नेसने तिचे नवशिक्या दार्जिलिंगमधील अबी आणि हिमालयच्या पायथ्याशी असलेल्या अबी मध्ये अभिनय केला. नववधूने नवस करण्यापूर्वी अभ्यास, प्रार्थना आणि मनन करण्यासाठी वेळ घालवला आहे. 24 मे, 1931 रोजी अ‍ॅग्नेसने तिचे दारिद्र्य, पवित्रता आणि आज्ञाधारकतेचे पहिले वचन घेतले. तिने आपले नाव सेंट थेरेस नंतर ठेवले, मिशन mission्यांचे संरक्षक संत.

१ May मे, १ 37 .37 रोजी टेरेसाने आपले आयुष्यभर देवाची सेवा करण्याचे वचन देऊन आपले अंतिम वचन घेतले. अखेरीस टेरेसा लोरेटो एन्टाली या प्रांताची प्राचार्य बनली, इन्टॉली (कोलकाता जिल्हा) येथील शाळा जेथे तिला इतिहास आणि भूगोल शिकवले जाते. दररोज, टेरेसा कॉन्व्हेंटमधून कलकत्ताच्या रस्त्यांकडे जायची. रस्त्यावर भुकेल्या आणि मरणा people्या लोकांना मदत करायची तिची इच्छा होती. तिला परवानगी नव्हती कारण नन्सच्या लॉरेटो आदेशानुसार नन्स गंभीर आजारी असल्याशिवाय कॉन्व्हेंट सोडू शकत नाहीत असा नियम होता. ऑगस्ट १ 194 .6 मध्ये बहीण टेरेसा आता यापुढे उभे राहिली. कलकत्ता येथे मुस्लिम आणि हिंदू यांच्यात चार दिवसांचा दंगल उसळली. यामुळे अन्न वितरण थांबविण्यात आले. बहीण टेरेसा तिच्या शेकडो विद्यार्थ्यांसाठी भोजन शोधण्यासाठी बाहेर गेली.

दंगलीत 5000 कॅल्कुटन शहीद झाले आणि 15000 अतिरिक्त जखमी झाले. तिला काही सैनिक भेटले ज्यांनी तिला खाण्यासाठी पिशव्या दिल्या. त्यांनी तिला रस्त्यावरच थांबण्याचा इशारा दिला पण लवकरच तिला देवाचा आणखी एक हाक मिळेल.

10 सप्टेंबर, 1946 रोजी बहिणी टेरेसाचा वार्षिक माघार घेण्यासाठी कॉल मध्ये एक कॉल आला. तिला खात्री होती की देव तिच्याकडून गरिबांपर्यंत पोहचावा अशी त्याची इच्छा आहे. ती म्हणाली की मी कॉन्व्हेंट सोडून गरिबांमध्ये राहत असताना त्यांना मदत करणार आहे. ही ऑर्डर होती. अयशस्वी होणे म्हणजे विश्वास मोडून पडणे शक्य झाले असते.

१ 1947 In In मध्ये सिस्टर टेरेसा यांना ननचा लॉरेटो आदेश सोडण्याची परवानगी देण्यात आली. १ August ऑगस्ट, १ 194 .8 रोजी बहिण टेरेसा निळ्या किनारीने सजलेल्या साध्या कापसाची साडी परिधान करून कलकत्ताच्या घाणेरड्या रस्त्यावर गेली. अखेरीस, तिची सवय म्हणून तिच्या संघटनेने हा पोशाख अवलंबला.

बहीण टेरेसासाठी लोरेटो अबी सोडणे फार कठीण होते. ती म्हणाली की ती आतापर्यंत केलेल्या सर्वात मोठ्या त्यागांपैकी एक होती. अबे येथील बहिणी तिचे फक्त मित्र आणि सहकारी होते आणि ती त्या सर्वांना मागे सोडत होती. कलकत्ताच्या झोपडपट्टीत जाण्यापूर्वी ती आई अण्णा डेंगल यांच्याकडून वैद्यकीय कौशल्ये शिकण्यासाठी कलकत्तापासून 250 मैलांच्या अंतरावर असलेल्या पाटणा येथे गेली. पटनामध्ये, वैद्यकीय मिशनरी बहिणींनी आजारी आणि मरण पावलेल्या लोकांच्या घरी आणि स्थानिक रुग्णालयात गेल्यावर सिस्टर टेरेसा यांना ताबडतोब आत नेले आणि तिला आपल्याबरोबर घेऊन गेले.

बहीण टेरेसा बहिणींबरोबर सराव करून लोकांची काळजी घेण्यास शिकली. पटनामध्ये सिस्टर टेरेसा यांना बाळांना कसे पोचवायचे, तुटलेली हाडे कशी दुरुस्त करावी हे शिकले आणि बर्‍याच सामान्य आजार आणि आजारांबद्दल तिला माहिती झाली. बहिणींना समजले की ती लोकांची काळजी घेण्यास स्वाभाविक आहे आणि तीन महिन्यांतच बहीण टेरेसा कलकत्त्यातील गरीबांच्या मदतीसाठी निघाली.

कलकत्त्यात तिचे वडील व्हॅन एक्झम यांच्याशी संपर्क साधला. ती राहण्यासाठी जागा शोधण्यास तिला मदत करेल. वडिलांनी सिस्टर टेरेसाला सेंट जोसेफच्या घरी मुक्कामाची व्यवस्था केली, तिथे नानांच्या एका गटाने तिथल्या पुण्यातील लिटल सिस्टर्स नावाच्या माणसाचे स्वागत केले. कलकत्तासारख्या मोठ्या शहरात मदत कोठे सुरू करायची हे बहीण टेरेसाला माहित नव्हते. लिटिल सिस्टर्स ऑफ दी गरीब लोकांना मदत करण्याच्या उद्देशाने तिने आरंभ केला.

२१ डिसेंबर, १ 194 .8 रोजी भगिनीकडून आपले मिशन सुरू करण्यासाठी अखेर सिस्टर टेरेसा कलकत्ताच्या रस्त्यावर उतरली. ती पॅक भोजनासह शहरात घराबाहेर पडली, पण दुसरे काहीच नव्हते. तिच्याकडे पैसे, साहित्य किंवा सहकारी नव्हते. सिस्टर टेरेसाने प्रथम जाण्याचा निर्णय घेतला ती मोतीझिल नावाच्या लोरेटो कॉन्व्हेंटमध्ये शिकवत असताना तिच्या खिडकीच्या बाहेरुन दिसणारी झोपडपट्टी होती. तिने तिथे शाळा सुरू करण्याचा निर्णय घेतला.

पहिल्या दिवशी पाच मुलांनी वर्गात प्रवेश केला. तेथे कोणतीही डेस्क, पुस्तके किंवा चाकबोर्ड नव्हते परंतु सिस्टर टेरेसा अजूनही शिकवण्यास यशस्वी झाल्या. तिने वर्णमाला शिकवून सुरुवात केली. लवकरच, विद्यार्थ्यांची संख्या जवळजवळ चाळीस होती. सिस्टर टेरेसाच्या मदतीने विद्यार्थ्यांना भाषा आणि संख्यांबद्दलच नव्हे तर वैयक्तिक स्वच्छता आणि स्वच्छतेबद्दलही शिकले.

आपल्या विद्यार्थ्यांद्वारे सिस्टर टेरेसा कलकत्त्यातील बर्‍याच कुटूंबियांना भेटल्या आणि वैद्यकीय सेवेच्या निकृष्ट प्रमाणात शिकल्या. या कुटुंबातील बर्‍याच जणांचे उत्पन्न नव्हते कारण घराच्या माणसाला या आजाराने ग्रासले होते. कलकत्त्यात, दरवर्षी हजारो लोकांचा मृत्यू झाला कारण त्यांना वैद्यकीय सेवा मिळवता येत नव्हती.

मदर टेरेसाने सर्व ननना सर्व गरीबांना देवाच्या भेटवस्तूसारखे वागण्याचे प्रोत्साहन दिले. तिने नेहमीच आदर, कळकळ आणि दयाळूपणाने रुग्णांशी वागताना हे सुनिश्चित केले. १ 195 33 च्या मध्यापर्यंत मिशनरीज ऑफ चॅरिटीज एका नवीन निवासस्थानी गेले आणि तेथे नन्सची वाढती संख्या सामील झाली. मदर टेरेसाने आदरणीय मदर टेरेसा हे नाव घेण्यास नकार दिला कारण ती कधीही स्वत: ला दुस above्यांपेक्षा उंच करणार नाही.

१ 60 and० आणि १ 1970 s० च्या दशकात दक्षिण अमेरिकेतील मिशनरीज ऑफ चॅरिटीसाठी दहापेक्षा अधिक नवीन घरे उघडली गेली. 1968 मध्ये, मदर टेरेसा यांना पोपकडून विशेष विनंती केली गेली. पोप पॉल सहाव्याने मदर टेरेसाने रोममध्ये एक घर उघडण्याची विनंती केली. अक्षरशः कोणताही संकोच न करता मदर टेरेसाने बहिणींना रोमच्या गरीब बाहेरील भागात आणले.

तेथील लोकांकडे वीज, उष्णता किंवा वाहणारे पाणी नव्हते. मदर टेरेसा या गरीब लोकांसाठी रोममध्ये घर स्थापित करण्यास तयार होती. सप्टेंबर १ 68 in68 मध्ये तिला टांझानियाला जाण्याचे आमंत्रणही मिळाले. तिथल्या इमारतींचे नूतनीकरण आमच्या लोकांसाठी केले गेले, मदर टेरेसा हा शब्द लोकांना गरीब म्हणण्याऐवजी वापरला. वृद्ध लोकांची घरे तेथे स्थापित केली गेली तसेच नर्सरी आणि वैद्यकीय पुरवठा कक्ष.

December डिसेंबर, १ Mother. On रोजी, मदर टेरेसा यांना सुंदर फुलांचे आणि आनंदी लोकांच्या गौरवपूर्ण वातावरणात शांततेचा नोबेल पुरस्कार प्रदान करण्यात आला. या पुरस्काराबरोबरच तिला $ १ ,000, ००० ची रक्कमही देण्यात आली. तिला गरीब आणि तिच्या सर्वांगीण प्रेमाबद्दल उत्कृष्ट काम केल्याबद्दल तिला हा पुरस्कार मिळाला.

1985 मध्ये अध्यक्ष रोनाल्ड रेगन यांनी मदर टेरेसा यांना प्रेसिडेंशियल मेडल ऑफ फ्रीडम प्रदान केले. त्यानंतरच्या काही वर्षांमध्ये, मदर टेरेसाने वयाचे असूनही, कधीही नसलेले कष्ट केले. तिने लाइफ प्रो बद्दल बोलणी दिली आणि जगातील एड्सग्रस्तांसह काम केले. मदर टेरेसा 1997 पर्यंत संपूर्ण जीवन देईल.

5 सप्टेंबर 1997 रोजी वयाच्या 87 व्या वर्षी मदर टेरेसा यांचे हृदयविकाराच्या झटक्याने निधन झाले. त्यांना शनिवारी 13 सप्टेंबर 1997 रोजी दफन करण्यात आले. तिच्या निरोप घेण्यासाठी आणि तिच्यासाठी प्रार्थना करण्यासाठी अनेकांनी तिच्या अंत्यसंस्कारात हजेरी लावली. मदर टेरेसा एक अप्रतिम महिला होती. तिने आपल्याकडे असलेले सर्व काही दिले. देव आणि जगातील लोकांची सेवा करा. गरीब आणि बेघरांसाठी केलेल्या योगदानाबद्दल ती कायमची स्मरणात राहील.