इंग्रजी निबंध “व्हाइट कॉलेर्ड क्राइम्स” पूर्ण निबंध, परिच्छेद, इयत्ता १० वी, १२ विद्यार्थ्यांचे भाषण.

व्हाइट कोलेर्ड गुन्हे

गुन्हा – गुन्हा म्हणजे काय? गुन्हा ही एक कृती आहे जी वाईट आहे आणि कायद्याने दंडनीय आहे – जसे की वैयक्तिक लाभासाठी चोरी करणे, फसवणूक करणे आणि खून करणे. प्राचीन काळापासून, अशी कृत्ये लोक करत आहेत परंतु, ते सहसा गरिबांकडून केले गेले होते, निराशेने त्यांना त्यांचे कार्य पूर्ण करण्यास सक्षम केले. तथापि, आज गुन्हेगारीचे परिस्थिती देखील इतरांप्रमाणेच बदलली आहे. मुळात, गरीब लोकांचा पारंपारिक व्यवसाय आता इतर व्यवसायात आधीच भरभराट झालेल्या लोकांच्या समुदायाचा व्यवसाय बनला आहे.

आता गुन्हेगारीचे जग समाजातील तथाकथित उच्चभ्रू, पांढ -्या कोलायर्ड सौम्य लोकांनी ताब्यात घेतले आहे. प्रगती आणि शिक्षणाच्या या आधुनिक जगात, श्रीमंत आणि कल्याणाद्वारे गरीबांची एक वेळची शिकवण सामायिक केली जाते. गुन्हेगारीचे जग परिष्कृत झाले आहे आणि ते त्यांच्या गुन्हेगारीच्या जगात आहेत, एक यांत्रिक उन्नतीची एक पद्धत. आता 20 व्या शतकाच्या शेवटी, गुन्हेगारीचे जग यापुढे गरिबांचे डोमेन नाही, परंतु ते उच्चभ्रू, संपन्न लोकांचा व्यवसाय आहे. आता, तथाकथित पांढ white्या कोलेर्ड सुशिक्षित वर्गाचा गुन्ह्यांचा पाई मध्ये हात आहे. पांढ white्या रंगाचे गुन्हेगारीचे प्रमाण वाढत आहे आणि गोरगरीबांचे अपराध वाढतच चालले आहेत म्हणूनच गुन्ह्यांचा आलेख सतत वाढतच आहे. गुन्हेगारीत वाढ होत आहे आणि शैली अधिक आधुनिक आणि परिष्कृत होत आहेत. काही प्रमाणात आपण असे म्हणू शकतो की आजचा गुन्हेगार स्वत: चा हात न वापरता गुन्हा हाताळतो, तो इतका चांगल्याप्रकारे आयोजन करतो की कोणीही त्याच्यावर कधीही संशय घेऊ शकत नाही आणि सर्वात महत्त्वाचे म्हणजे तो समांतर सरकार चालवित आहे, संपूर्ण शक्ती, आणि एक शक्ती. आता, जुना काळातील गरीब गुन्हेगार, त्याच्या गुन्ह्याशी संबंधित असलेल्या म्हणून प्रसिध्द असलेला, आता उच्चभ्रू गुन्हेगाराच्या पगारावर आहे, जो गुन्हे करण्यासंदर्भात सर्व आधुनिक सुविधांनी सुसज्ज आहे.

गुन्हेगारांच्या हात बदलल्यामुळे शैली व कार्यप्रणाली परिष्कृत झाली आहे आणि म्हणूनच हा गुन्हा व्हाईट-कॉलर्ड गुन्हा म्हणून ओळखल्या जाणार्‍या गुन्हेगारीच्या नव्या प्रकारात आला आहे. कार्यपद्धती बदलली आहे आणि अर्थातच, गुन्हेगार देखील समृद्ध आणि सुशिक्षित वर्गाचा उच्च दर्जाचा एक व्यक्ती आहे. गुन्हेगारी कायम अस्तित्त्वात आहेत, जेव्हापासून माणसाला हे समजले की जीवनात चांगल्या गोष्टी आहेत ज्याचा त्याने नाश केला आहे, परंतु जे लोक अन्यथा जीवन जगू शकत नव्हते त्यांच्यासाठी हा नेहमीच कामाचा मार्ग होता. पण आज, श्रीमंत लोक या गुन्ह्यात का चिडचिडेपणा करतात, हे एक आश्चर्य आहे. ते प्रॉक्सीद्वारे गुन्हे करतात, त्यांच्या गुन्ह्यांवरील गरीब गुन्हेगारांना पैसे देतात म्हणून, ते कधीच उघड होत नाहीत-अरे! गुन्हेगारीकरणाची किती हाय-फाईल शैली आहे.

आधुनिक गुन्हेगार एक मोहक कार्यालय सांभाळत असून असंख्य गरीब लोक कमी पैशांवर आणि गोपनीयतेचे वचन देतात. खरा गुन्हेगार ज्याची गेमची योजना गुन्हा आहे, त्याच्यासाठी काम करणारे लोक कधीच पाहत नाहीत. या परिष्कृतपणामुळे जुन्या अपराधी गुन्हेगाराकडे दुर्लक्ष केले जात आहे आणि दुहेरी धमकी दिली आहे. एक धोका म्हणजे स्पष्ट धोका आहे की, जर त्याला पकडले गेले तर तो फाशी देईल. जर तो गुन्ह्यात यशस्वी झाला नाही तर त्याच्या गुरूने त्याला ठार मारण्याचा धोका त्याला आहे. तर, तथाकथित कामगार आता दुस a्या जोखमीला लागला आहे, कारण तो दुसर्‍या एखाद्यासाठी काम करतो. जेव्हा जेव्हा त्याने स्वत: साठी काम केले आणि स्वत: हून काम केले तेव्हा त्याला नष्ट होण्याची दुटप्पी धमकी आहे, जर तो एखाद्या गुन्ह्यामध्ये अडकला असेल तर त्याला फक्त पोलिसांचा धोका होता. आज तो साहेबांच्या दयेवर आहे, जेव्हा जेव्हा त्याला असे वाटते तेव्हा कदाचित तो त्याचा नाश करील.

गुन्हेगारी क्षेत्रात कमी प्रगती किंवा मागासलेपणाच्या जुन्या दिवसांत काही संपत्ती मिळवण्यासाठी गुन्हा केला होता. जरी उद्देश अजूनही समान आहे – संपत्ती मिळविणे, गुन्हेगारीमध्ये मोठ्या प्रमाणात क्रियाकलापांचा समावेश आहे. केवळ दरोडेखोरी केल्या जातात असे नाही तर गुन्हेगारीनेही एक नवीन रूप आणि रूप धारण केले आहे. गुन्हेगार केवळ लोकांना लुबाडत नाहीत तर निरनिराळ्या मार्गांनी त्यांच्या कमावलेल्या संपत्तीच्या लोकांना फसवितात. उदाहरणार्थ, ज्यांना रोजगाराची गरज आहे त्यांना समांतर रोजगार विनिमय चालवून गुन्हेगारांच्या पांढ white्या समुदायाच्या लोकांनी फसविले आहे.

या एक्स्चेंजमध्ये स्वत: नोंदणीकृत गरीब बेरोजगारांना हे माहित नाही की त्यांची रोजगार कधीच अस्तित्वात येणार नाही, ही एक फसवणूक आहे. ड्रायव्हिंग लायसन्सची गरज असलेल्या लोकांना बनावट परवाने मिळत आहेत. ज्यांना परीक्षा उत्तीर्ण करायची आहे, त्यांनी पेपर आधी खरेदी करून घ्या. हे आणि बर्‍याच अत्याधुनिक गुन्हेगारांच्या कामाचे मार्ग आहेत आणि त्यांच्या कामांची यादी पुढे चालू आहे. त्यांच्या कल्पकतेने, त्यांचे शिक्षण आणि त्यांच्या पाठीशी असलेल्या संपत्तीमुळे ते देशाच्या कानाकोप .्यात सतत पोसतात. दिवसेंदिवस गुन्हेगारांचे क्षितिजे वाढतच जातात, त्यांची संपत्ती सतत वाढत जाते, त्याची मनुष्यबळ उंच आणि बलाढ्य आहे आणि जगाच्या शत्रू त्याला ओळखत नाहीत. अहो! मी असे का म्हणतो की जग त्याला ओळखत नाही – जग त्याला ओळखत आहे, परंतु एका मोठ्या तोफाप्रमाणे, एखादा मोठा साहेब आणि ज्याला काही वाईट करणे शक्य नाही. दुसरी बाजू किंवा त्याऐवजी त्याच्या चेहर्‍याची खरी बाजू जगाला माहित नाही, समाजात त्याचा खूप आदर आहे.

गुन्हेगाराच्या मेंदू आणि बॅकअप समर्थनामुळे गुन्हेगार पकडणार्‍या एजन्सीजच्या नेटवर्कपेक्षा अधिक हुशार व अत्याधुनिक असे नेटवर्क स्थापित करण्यास मदत होते.

विकासाच्या प्रत्येक क्षेत्रात या पांढ white्या-कोलेर्ड गुन्हेगाराचा हात कुणालाही दिसतो. नवीनतम विक्रीचा मार्ग म्हणजे जमीन विक्री. तो आपल्या एजंट्समार्फत विकत घेतो, तोच भूखंड अनेक लोकांकडे, सर्व एकमेकाला अपरिचित आणि त्याला माहित नाही. ते सर्व त्याला जमिनीसाठी पैसे देतात आणि त्यातील कोणालाही जमीन मिळत नाही. असे दिसते की जमीन एखाद्या सुरक्षित ठेव म्हणून गुन्हेगाराच्या ताब्यात आहे, जेव्हा जेव्हा त्याला पैसे आवश्यक असतील तेव्हा तो त्यास वापरु शकतो. अशाप्रकारे त्याची पैशाची शक्ती वाढते, त्याचे साम्राज्य विस्तारत जाते आणि या सर्व गोष्टींचा विडंबन म्हणजे तो गुप्तच राहतो, म्हणून असे बरेच चुकीचे काम करूनही त्याला काहीही धोका नाही. जगाच्या दृष्टीने तो अजूनही एक सभ्य गृहस्थ आहे.

अशाप्रकारे आपण पाहतो की, सर्व क्षेत्रात प्रगती झाल्यास, गुन्हेगारीची कार्यक्षमता देखील सर्व-उच्च पातळीवर पोहोचली आहे. गुन्हेगार आता एक अज्ञात संस्था आहे, जे सिग्नल, बटणे आणि संगणकांवर काम करीत आहे आणि जमिनीवर काम करणारा गरीब कामगार हा बॉसच्या हातातलं एक साधन आहे. तो एकतर त्याचे दोन टोक पूर्ण करण्यासाठी येथे कार्यरत आहे, किंवा स्वत: ला धोक्यात न घालता त्याला वर्ग प्राप्त करण्यासाठी वर्ग गुन्हेगाराने पकडले आहे. जर गुन्हेगारीतील हे अत्याचार वाढू दिले गेले तर असा दिवस येईल जेव्हा हे गुन्हेगार देशाची सर्व शक्ती वापरतील आणि देश त्यांच्या तावडीतून मुक्त होऊ शकणार नाही. ही चातुर्य, माझी मेंदू आणि नियोजन आणि पैशाचा उपयोग देशाच्या प्रगतीसाठी फलदायी हेतूंसाठी कसा झाला, अशी माझी इच्छा आहे. आपल्या अस्तित्वाच्या प्रत्येक क्षेत्रात आपण पुष्कळसे यश मिळवले असते. आम्ही इतके दिवस तिसर्‍या जगाच्या देशात राहिलेच नसते. खेदाची गोष्ट म्हणजे देशाच्या प्रगतीसाठी खरोखर मदत करणारी मंडळी देशाच्या वाढीस हातभार लावण्याऐवजी स्वतःच्या विकासासाठी हाताळण्यात व्यस्त झाली आहे. हा पांढरा-एकत्रित गुन्हा संपलाच पाहिजे; गुन्हेगार म्हणून काम करण्याच्या या भयंकर कार्यात ते गुंतले आहेत. पाठीचा कणा एक काठी बनलेल्या देशाला फक्त देवच मदत करू शकेल आणि त्या देशाला उभे राहण्यास मदत करण्याऐवजी तोडण्याचा आपला हेतू आहे.