हिंदी निबंध, “तिसरा मुझे को मेरेगा” वर कथा, “तीसरी मुझ को मेरेगा”, इयत्ता 6,,,,,,, १० आणि १२ वीच्या विद्यार्थ्यांसाठी हिंदी कहावत.

तिसऱ्या मी करण्यासाठी मारुन टाकील

तिसरा मुझ को मारेगा

बनियांच्या भ्याडपणाबद्दल अनेक किस्से सांगितल्या जातात. त्यातील एक या उक्तीशी संबंधित आहे. जुन्या काळाची गोष्ट आहे, मग तेथे ना रेल नव्हती, ना तार. एका लालाजीला दुसर्‍या शहरात जावे लागले. रस्ता जंगलात गेला. घाबरू नका की जर चोर आणि एक डकैत सापडला तर आयुष्य ठीक नाही. पण “लोभ बारी बाले” म्हणजे दहा-वीस मिळकत. त्याच्या पाठीवर एक बाग बांधा आणि चालला. जर आपण गेलो, परंतु डाकूंची भीती लालसाच्या मनात बुडली होती. कोठेतरी एक पान फडफडेल की लालाच्या इंद्रिये गमावली असती, तिचे अर्धे आयुष्य कमी झाले असते. अशा लोकांसाठी एक म्हण आहे, “भ्याडपणा मरण्यापूर्वी मरतो.”

योगायोगाने, दोन घोडेस्वार समोरून येताना दिसले. लालाजी समजले की आता जीव वाचविण्याचा कोणताही मार्ग नाही, आता दरोडेखोर सापडले आहेत! घोडेस्वार थोडेसे जवळ आल्यावर लालाजी खाली वाकले आणि विनम्रपणे विचारले, “तुम्ही सरदार कुठे येणार?” घोडेस्वारांनी लालाजी ज्या ठिकाणी जायचे तेथे जागेचे नाव घेतले. त्याने विचारले, “तुम्ही तिथे कसे येत आहात?”

घोडेस्वार म्हणाले, “आम्ही राजाचे सैनिक आहोत.”

आता लालाजीचे सासू आले आहेत. तो म्हणाला, “मग साहेब, मलाही तुमच्याबरोबर घेऊन जा, रस्ता भयंकर आहे, चोर व डाकूंची मोठी भीती आहे. माझा आत्मा कोरडे पडतो. “

घोडेस्वार म्हणाले, “आमच्यात काय चुकले आहे अगं, चला.” .

इकडे तिकडे फिरणारे घोडेस्वार मध्यभागी लालाजी. मजला ओलांडल्यानंतर समोरुन तीन स्वार येताना दिसले. लालाजी थरथर कापत म्हणाले, “आता डाकू आले आहेत. ठीक आहे, आता नाही. “

त्यातील एकजण म्हणाला, “तुला एवढी भीती का आहे? आमच्याकडे शस्त्रेही आहेत. मी एकाचा नाश केल्याशिवाय सोडत नाही. “

दुसरा सैनिक म्हणाला, “मग माझ्या हातातल्या मृत्यूचा विचार करा.”

लालाजी म्हणाले, “तुम्ही दोघे निश्चितच मारुन घ्याल पण तिसरा मला ठार करील.”