हिंदी नैतिक कथा, इयत्ता 8, 9, 10 च्या विद्यार्थ्यांसाठी “अर्जुन” चा निबंध “अपराधो ही दंडनियम” “अपराधो ही दंडनियम”

कारण गुन्हा दंडनीय आहे

अप्रधो हि दंडनीयम्

एकच पत्नी असलेल्या पाच पांडवांनी (द्रौपदी) आपापसात एक नियम केला होता की ती त्यांच्यापैकी एकाच्या सोबत असताना इतर चार भावांपैकी कोणीही तेथे जाऊ नये, अन्यथा ते नियम मोडल्याबद्दल दोषी ठरतील. बारा वर्षे वनवास भोगा.

एकदा एक ब्राह्मण अर्जुनाकडे आला आणि म्हणाला की एक चोर त्याच्या गायी चोरत आहे. अर्जुन मग त्याला मदत करण्याच्या इच्छेने शस्त्रागाराच्या दिशेने निघाला, परंतु शस्त्रागाराच्या वाटेवर युधिष्ठिराची शयनकक्ष होती आणि त्यावेळी द्रौपदीही होती. अर्जुनने थोडासा संकोच केला, पण शस्त्रे आणणेही आवश्यक होते. त्यामुळे तो शयनकक्षातून शस्त्रागारात गेला आणि तिथून शस्त्रे आणली, चोरापासून गायींची सुटका करून त्या ब्राह्मणाला परत केल्या, पण त्याच्या मनात युधिष्ठिराचा एकांतभंग झाल्याचा पश्चाताप होत होता. शेवटी तो त्याच्याकडे गेला आणि त्याला सर्व काही सांगितले आणि बारा वर्षांचा वनवास मागितला.

यावर धर्मराजा म्हणाला, “अर्जुना, जर एखादा लहान माणूस आपल्या ज्येष्ठांच्या एकांतात गेला तर तो नियमांचे उल्लंघन मानला जाणार नाही, परंतु त्याला क्षमा केली जाईल. याला गुन्हा म्हणता येणार नाही. होय, आपल्या धाकट्याची गोपनीयता भंग करणे दंडनीय मानले जाईल.

हे प्रकरण अर्जुनला शोभत नव्हते. बोला, धर्मराज! धर्माचे पालन करताना आपण आपल्या इच्छा किंवा स्वार्थाच्या आधारावर अर्थ लावू नये हे आपण शिकलो आहोत. मी माझ्या गांडीवाची शपथ घेतो की मी सत्य आणि धर्मापासून विचलित होणार नाही. मी नियम तोडले आहेत, त्यामुळे मला शिक्षा झाली पाहिजे. तू माझ्यावरील स्नेह सोडून मला वनवासाची आज्ञा दे.

अर्जुनाची धार्मिक पाळण्याबद्दलची निष्ठा आणि जिद्द पाहून युधिष्ठिराला परवानगी द्यावी लागली.