हिल स्टेशनच्या प्रवास मराठी निबंध | ESSAY ON HILL STATION TRIP IN MARATHI

“जगाचे जीवन पुन्हा जिथे जिथे आहे तिथे फेरफटका मारा, जर जीवन काही असेल तर हे तारुण्य आता राहिले नाही.” ‘राहुल सांकृत्यायन’ हे हे प्रसिद्ध उदाहरण ज्यांना प्रवास करणे आणि आवडणे आवडते त्यांच्यासाठी आहे. आनंद किंवा आनंद मिळविण्याचा एक मार्ग म्हणजे फिरणे किंवा प्रवास करणे. ज्या लोकांना चालणे आवडते अशा लोकांना वेगवेगळ्या ठिकाणी जाणे आवडते. त्यांना अशा ठिकाणी जायला आवडते जेथे त्यांना नैसर्गिक किंवा पुरातन कलाकृती आणि त्यांच्या सौंदर्याचा आनंद घेऊ शकतात. मलाही फिरणे खूप आवडते. नवीन ठिकाणी जाणे, त्याबद्दल जाणून घेणे, तेथील सौंदर्य पाहणे इत्यादी गोष्टी मला माझ्याकडे आकर्षित करतात. मला रोमांचित होणे आणि नैसर्गिक ठिकाणी जाणे आवडते.

हिल स्टेशनच्या प्रवास मराठी निबंध | ESSAY ON HILL STATION TRIP IN MARATHI

या निबंधात मी माझ्या हिल स्टेशन / हिल स्टेशन टूर अनुभवाविषयी सांगणार आहे. मला आशा आहे की हे आपल्या अभ्यासात उपयुक्त ठरेल. परिचय भारत हा विविध .तूंचा देश आहे. उन्हाळ्याच्या दिवसांत दक्षिण आणि मध्य भारत खूप गरम होतो आणि येथे उन्हाळा बराच काळ टिकतो. अशा परिस्थितीत, या हवामान आणि उष्णतेपासून मुक्त होण्यासाठी आम्ही उन्हाळ्याच्या दिवसात विविध हिलस्टेशन्स / हिलस्टेशन्सला भेट देण्याची इच्छा व्यक्त करतो. अशा ठिकाणी भेट दिल्यास थरार, आनंद, उन्हाळ्यापासून आराम आणि निसर्गाची नजीक दिसून येते. हिल स्टेशन / हिल स्टेशन काय आहे? हिल स्टेशनला मोहक डोंगरांचा समूह असे म्हणतात. पर्वतांच्या सौंदर्याव्यतिरिक्त नैसर्गिक सौंदर्य देखील आहे. मनातील शांतता आणि शांततेने डोळे विस्मित करणारे एक दृश्य. अशा जागेच्या वातावरणामध्ये मनासह शरीरावर शीतलता आणणारे वातावरण असते. उंचीमुळे, अशी ठिकाणे नेहमीच थंड असतात, म्हणून उन्हाळ्याच्या दिवसांत अशी ठिकाणे फारच आरामशीर असतात. भारतात हिल स्टेशनची उंची सुमारे 1000 मीटर ते 2500 मीटर पर्यंत असते. अशी ठिकाणे लोकांसाठी अतिशय आकर्षक आणि रंजक आहेत, कारण अशा ठिकाणी ईश्वराचे सौंदर्य असते. भारतात अशी अनेक हिल स्टेशन आहेत जिथे लोकांना उन्हाळ्यापासून मुक्त होण्यासाठी आणि उन्हाळ्याच्या दिवसात नैसर्गिक सौंदर्य पाहायला जायला आवडते. हिल स्टेशनवर जाण्याचा माझा अनुभव माझी तुमची आणि आमच्या सर्वांची इच्छा आहे की तुम्हाला कधी फिरण्याची संधी मिळाली असेल तर एखाद्या सुंदर हिल स्टेशनवर जा, किंवा तुमच्या मनाला आकर्षित करणारे अशा ठिकाणी जा, ज्याबद्दल तुम्ही एखाद्याकडून ऐकले असेल, चित्रांमध्ये किंवा सिनेमांमध्ये पाहिले आहे लाईक अशा ठिकाणी अधिक भेट देणे. मलाही अशी संधी मिळाली आणि मी त्या सुंदर खटल्यांच्या विचारात गमावले. मी नेहमी विचार करतो की अशा लोक अशा सुंदर ठिकाणी आधीपासून जगलेले लोक किती भाग्यवान आहेत? त्यांना दररोज पसरलेली नैसर्गिक निसर्गरम्य दृश्ये पहायला मिळाली आणि ती पाहून त्यांना आनंद होईल. यावेळी मला माझ्या कुटुंबासमवेत हिल स्टेशनला भेट देण्याची संधी मिळाली. त्यावेळी मला खूप थरार आणि आनंद होता. मला उत्तराखंडमधील प्रसिद्ध हिल स्टेशन मसूरीला भेट देण्याची संधी मिळाली. हे ठिकाण डोंगर आणि नैसर्गिक सौंदर्याने वेढलेले आहे.

• प्रवासाची सुरुवात

मसुरीला जाण्याविषयी ऐकले तेव्हापासून मला खूप आनंद झाला. मी आधीच माझे सामान पॅक केले होते. प्रत्येकाला आपला प्रवास संस्मरणीय बनवायचा होता, म्हणून आम्ही पोहोचल्यानंतर काही वेळातच ट्रेनमधून आमची तिकिटे मिळाली. शेवटी प्रवासाचा दिवस आला आणि मी माझ्या कुटूंबासह स्टेशनवर पोहोचलो. लखनौहून आमची ट्रेन पकडल्यानंतर आम्ही साधारण १२ तासांनी आपल्या गंतव्यस्थानावर पोहोचलो. वडिलांनी तिथे आधीच हॉटेल बुक केले होते म्हणून आम्ही स्टेशनवर हॉटेलची गाडी घ्यायला आलो. प्रत्येकजण रेल्वेच्या प्रवासाने कंटाळा आला होता, म्हणून हॉटेलमध्ये पोहोचल्यानंतर त्यांनी प्रथम थोडा विश्रांती घेण्याचा निर्णय घेतला आणि नंतर एकेक करून सर्वत्र फिरण्याचे ठरविले.

• हँग आउट करण्यासाठी एक सुंदर जागा

मैसूरच्या तुलनेत मसूरीमधील हवामान खूप भिन्न आणि आनंददायी होते. येथील खटल्यांमध्ये एक ओलावा होता ज्याने आपल्या अंतःकरणाला आणि मनाला एक आनंददायी भावना दिली. आम्ही मसुरीला भेट देण्यासाठी हॉटेलमध्ये असलेल्या ठिकाणांची यादी आधीच तयार केली होती. आमच्या कॅबच्या ड्रायव्हरनेही काही ठिकाणी फिरण्याची सूचना केली, कारण तो त्याच जागेचा रहिवासी होता आणि सर्व ठिकाणे माहित होती. सर्व प्रथम आम्ही ‘सर जॉर्ज एव्हरेस्ट’ ठिकाणी भेट देण्याचे ठरविले. हे ठिकाण आमच्या हॉटेलपासून थोड्या अंतरावर होते परंतु वाटेत हिरवळ आणि हवामानाचा आनंद घेत मनाला आनंद झाला आणि आम्ही सर्व तिथे पोहोचलो. तिथे पोचल्यावर आम्ही प्रथम सर जॉर्जचे घर पाहिले. ती जागा हिमालय आणि दून हिल्समध्ये होती. येथून आम्हाला टेकड्यांचे एक अद्भुत दृश्य दिसले. आम्हाला येथे टेकड्यांची काही छायाचित्रे आणि ती काही मिळाली जी आमच्यासाठी सर्वात अविस्मरणीय क्षण आहे. त्यानंतर आम्ही मसूरीतील सर्वात उंच जागा लाल टिब्बाला भेट दिली. येथून आम्हाला दुर्बिणीच्या सहाय्याने केदारनाथ आणि इतर टेकड्यांकडे पाहण्याचा एक सुखद अनुभव आला. उंट रस्ता हा नैसर्गिक आकाराने बनवलेला एक सुंदर आकार आहे, तो अगदी एका उंटाच्या कुंड्यासारखा दिसत आहे आणि त्यावर सहजपणे चालला जाऊ शकतो. आम्ही येथे काही वेळ घालवला आणि काही छायाचित्रेही घेतली. येथे आम्ही नाग देवताचे मंदिर, शिवातील प्रसिद्ध मंदिर पाहिले. केम्प्टी फॉल्स एक रम्य ठिकाण आहे जिथे डोंगरातून पडणा .्या धबधब्यांचे एक सुंदर आणि विहंगम दृश्य पाहायला मिळाले. हे पाहण्याची एक सुखद भावना होती. असे मोहक व मोहक दृश्य पाहून माझे मन त्याचे झाले. तिथून परत जाण्याची मला अजिबात इच्छा नव्हती, परंतु आम्ही सर्व इतर ठिकाणी कोठे गेलो आहोत? मग तेथून आम्ही मसूरीचे सुंदर तलाव पहायला गेलो, तलाव देखील नयनरम्य होता. एका बाजूला डोंगराच्या मधले स्वच्छ पाणी आणि हिरवळ आणि दुस hotels्या बाजूला काही हॉटेल इत्यादींनी मला आकर्षित केले. मी तलावामध्ये बोटीची सफर घेतली आणि तेथून सुंदर दle्या घेतल्या. मला स्वप्नासारखे वाटत होते. शेवटी आम्ही ‘धनोलती’ ला भेटायला गेलो आणि तेथून हिमवर्षावांनी डोंगराचे एक दृश्य पाहिले आणि काही छायाचित्रे घेतली, त्यानंतर आम्ही हॉटेलकडे निघालो आणि वाटेत निसर्गाच्या दृश्याचा आनंद लुटला.

• प्रवासाचा अंत

आम्ही आमच्या हॉटेलमध्ये पोहोचलो आणि मस्त जेवण केले आणि सर्व आपापल्या रूममध्ये गेले. मी हॉटेलच्या बाल्कनीत मसूरीची सुंदर मैदाने आठवत होतो आणि तेथून हॉटेलच्या रात्रीच्या दृश्याचा आनंद घेत होतो. मसूरीच्या सुंदर मैदानामध्ये आठवड्याचा दिवस कसा गेला हे मला देखील माहित नव्हते. हा आमच्या प्रवासाचा शेवटचा दिवस होता, परंतु तरीही माझे मन येथून जाण्यास तयार नव्हते. बरं, दुसर्‍या दिवशी सकाळी आमचं तिकीट होतं म्हणून मीसुद्धा झोपायला गेलो आणि मसूरीच्या सुंदर फिर्यादींच्या स्वप्नांसह मी कधी झोपी गेलो हेदेखील मला माहिती नव्हतं. हिल स्टेशन आपल्याला निसर्गाची नजीक देते का?? हिल स्टेशन भोवती निसर्गरम्य मैदानाने वेढलेले आहे. हे असे स्थान आहे जे निसर्गाच्या अगदी जवळ मानले जाते. येथून, निसर्गाचे सर्व सुंदर अभियोगी पाहिले आणि लक्षात येऊ शकतात. ते निसर्गाच्या इतके जवळ आहेत की इथल्या फिर्यादींमध्ये शहरांसारखे कोलाहल आणि प्रदूषण नाही. येथे फक्त शांतता आहे आणि येथे लोक आणि हवेचे प्रदूषण फारच कमी आहे, जे आपल्या मनाला मोहित करते. देहरादूनपासून 25 कि.मी. अंतरावर असलेल्या मसूरीमध्ये मी असे एक हिल स्टेशन पाहिले. सर्व पर्वतांत हिरवळ पसरलेली होती, एक सुखद वातावरण, शांत वातावरण, गगनचुंबी इमारती, उंच झाडे, अत्यंत कमी उंचावर ढग इ. मसूरीच्या बाजारपेठेत शॉपिंग मॉल्स, रेस्टॉरंट्स इ. दूरवर बर्फाच्छादित पर्वत, डोंगरातून पडणारे धबधबे आणि उंच पर्वतांचे शिखर आम्हाला एक सुखद अनुभव देत होते आणि आम्हाला निसर्गाच्या अगदी जवळ घेऊन गेले होते. त्या सुंदर जागी मी इतके प्रभावित झालो होतो की जणू सर्व मसूरी माझ्याबरोबर आहेत आणि मी तसाच राहिलो. तेथील हवामान इतके मनमोहक होते की फोटो काढताना मला वाटले की कोणत्या जागेचे व कोणते ठिकाण सोडले पाहिजे याचे छायाचित्र घ्यावे. निसर्गाचे हे सौंदर्य मी समेटून त्यामध्येच रहावे असे मला वाटत होते. मला डोंगरावर पसरलेली हिरवळ आणि त्यामधून पडणारे धबधबे मला खूप आवडले. या सर्व गोष्टींमुळे मी स्वर्गात असल्यासारखे निसर्गाच्या अगदी जवळ गेले. एखाद्याने काय म्हटले आहे की “जर पृथ्वीवर स्वर्ग असेल तर हे अभियोग्यांसारखे आहे”. येथील फिर्यादी पाहून मला हे विधान खरे असल्याचे समजले. म्हणून, या सर्व गोष्टी पाहून मी म्हणू शकतो की हिल स्टेशन एक अशी जागा आहे जी आपल्याला निसर्गाच्या जवळचे वाटते. निष्कर्ष मसूरीची ती सुंदरता आजही माझ्या मनात कायम आहे. जेव्हा जेव्हा मला तो क्षण जाणवतो तेव्हा मला वाटते की मी आजही आहे. तो प्रवास माझ्या आयुष्यातील सर्वात सुंदर आणि सुंदर क्षणांपैकी एक आहे आणि मला अजूनही अशा ठिकाणांना भेट द्यायला आवडते. जीवनात पुन्हा पुन्हा अशा हिलस्टेशन्सला भेट देण्याची इच्छा मी मनात ठेवतो.